sábado, 15 de octubre de 2011

He trobato l'agüerro

Ahier de tardes marché con la filla mayor a mirar cómo yeran es fabolars de Pineta. Quasi se me cayen es collons ta tierra. Nunca no el hebe visto tan malament como estianyo: en la man pacina ya son quasi pasatos e no baixa una lerma d'augua per es barrancos, per lo río baixa mui poqueta augua, no trobas faus amarillencos, quan caminas fas levantar polvo d'el ixuto que ye tot. A'l cabo e a la fin un desastre.
E baixando enta la Villa yere pensando en amaitinar hue e marchar enta Tella a fotografiar Sant Chuan-i-Pablo con la luna plena mientres le daban es primers rayos de sol e dimpués ir ta la Comuna a veyer es chopos. Pero decidié de dar-me una zaguera oportunidat con un puesto t'an que voi totz es agüerros: A Ripareta, en el Canyón d'Anyisclo.
Soi salito de casa a las 5:30 perque querebe tornar luego. He prencipiato a caminar a las 6:15 (pareix que ye cerqueta pero ixa carretera ya sabetz cómo ye), e con el frontal en la frent no veyebe la color de las fuellas. Quan soi arribato ta Selva Plana ya se prencipiaba a veyer, e m'he llevato una gran alefría: es faus astí alto yeran en el suyo punto de colors. No baixaba guaire augua per lo Bellos, a diferiencia d'anyatas anteriors que con tantisma augua te fastidiaba las largas exposicions.
Asinas que aquí tos deixo qualque foto que he feto, pero el millor ye veyer-lo en persona. En meto mutas, pero ye que no sé fer tría...
En 200 metros de río me'l paso de pistón. Una de las mías fantasías humedas como fotografo sería baixar tot el río Bellos con cuerdas e la camara en una carcasa submarina. Només de pensar-ie l'angular se me convierte en tele :-D, pero ye Parque, e ixo ye imposible, ya el sé prou bien.
Siento haber de meter la marca d'augua, pero no me fío de las nuevas condicions de blogger.

15 comentarios:

  1. Hombre, aunque no puedas lanzarte río abajo a lo tarzán con tu cámara en una carcasa submarina... la posibilidad de fotografiar `Sant chuan i Pablo`(¿qué es?¿una hermita?) con la luna llena mientras le dan los primeros rayos de sol debería consolarte un montón... te aseguro que a mí se me caen lagrimones de pura envidia leyendo tus relatos. ¡Qué desperdicio mi vida en comparación!

    ResponderEliminar
  2. Buffff
    Són magnificas, ese sitio tiene muchas posibilidades.
    Felicidades por ser de los primeros en disfrutar del otoño!

    ResponderEliminar
  3. Si la primera de fotonatura me gusto, viendo la serie completa.... una gozada. El sitio una maravilla y el madrugon creo que mereció la pena.
    Espero encontrar algo cuando vaya.
    Muchas felicidades Chabier.

    ResponderEliminar
  4. Gracias a totz per deixar comentarios.
    Anonimo, tampoco no es para tanto, hombre :-D A todos nos parece que los demás viven mejor, yo envidio a los que tiene tiempo libre, porque yo dispongo de muy poco y voy siempre depirsa para volver pronto con la familia.
    Esteve, el lloc és una passada, la veritat és qu eaquí no ens podem queixar de localitzacions per a tot l'any. Quan vulguis, ja saps on sóc.
    Doroteo, espero qu etengas suerte cuando vengas, con este otoño tan atípico es difícil saber cómo estará la cosa, pero algo seguro que encuentras.

    ResponderEliminar
  5. SÍ es para tanto, niño, te cambio el poco tiempo que tengo por una de tus noches al raso y con eso tengo para soñar toda la vida. Gracias por contestar pero es innecesario que te pases al castellano por mi causa, si yo supiera te escribiría en belsetán.
    Preciosas las fotos y, oye, escribes muy bien.

    ResponderEliminar
  6. Gracias per lo de ninno he he, pero a la mía edat ya no me pega guaire. T'escribo en aragonés, pero como yes anonimo no te sabré distinguir se nunca tornas a escribir aquí :-)
    E no, no escribo bien, pero gracias de totas formas.
    E se quiers pasar una nuet a'l raso ye fácil: esperas a que faya buen orache, e te lanzas a l'aventura.
    Salut.

    ResponderEliminar
  7. Chabier, ese sitio es fascinante....algún dia espero acercarme, pero claro, creo que me tendrías que sacar de alli a la fuerza, le veo mil y una posibilidades...

    Tienes buenas y meditadas imagenes en la entrada, buenos encuadres si, buscando muy bien las lineas conductoras....Cuida un poquito mas en alguna, la exposición del agua, juega en la misma compo a variar los parametros (disminuyendo y aumentando la velocidad de obturación) para ver su efecto sobre la textura del agua y procura no quemarla nunca . Personalmente suelo exponer para el agua siempre que este protagonizando una toma. (Medición puntual sobre ella, compensando la exposición segun la atmosfera, sobreexponiendo entre 1/3 y hasta1+2/3)...Juega mucho con ello...

    Felicidades, y un abrazo.

    Juan Pavón

    ResponderEliminar
  8. Muchas gracias, Juan. Las agradezco, y más viniendo de ti, todo un referente en fotografía de paisaje.
    Cuando quieras venir, aquí tienes un guía (aunque con poco tiempo disponible je je). Yo te llevo a los sitios y tú me enseñas de fotografía.
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  9. El evidente éxito de tu blog no es sólo por las fotos, escribes muy bien (y hasta tendrías que poner rombos a algún párrafo sugerente...). Con lo de niño te quedas porque yo te recuerdo así: muy joven e inocente. Y en los últimos meses creo que todos tus anónimos sin firma eran míos. Mañana mismo cojo mis bártulos y me voy a pasar la noche... ¿a los galachos de juslibol o a un banco del parque?. Salut.
    Fdo: zgz

    ResponderEliminar
  10. Pues mocet(a), no sé quí yes, se me'l quiers decir bien (encara que sía per lo correu ixe que i hai alto a la dreta), e se no yes en el tuyo dreto :-)

    ResponderEliminar
  11. Una pasada esta serie. Algunos encuadres me suenan, pero con ese ambientazo están casi irreconocibles, parecen de otro valle. Felicidades. No sabría elegir la mejor.

    ResponderEliminar
  12. Hola compañero. Esta serie otoñal es preciosa, sencillamente. Por aquí todo esta seco, seco y los árboles vestidos de verde. Mucho mwe temo que no tendremos otoño colorido.
    Enhorabuena por tu bloc también, que no lo conocia.
    Saludos :-)

    ResponderEliminar
  13. Homeee... tant buscar-la, l'havies d'acabar trobant, la tardor! Una sèrie xulíssima, Chabier. M'agrada molt la llum de totes elles, així com la catifa omnipresent de fulles torrades. I l'aigua, que per poca que en baixi sempre aporta interés al paisatge. M'agrada molt especialment l'enquadrament de la darrera foto. Aquí, ha arribat el fred de cop i volta, o sigui que continuem amb un pas estacional més estrany que mai... però què hi farem, gràcies a Déu això no ho podem controlar! Bé, ho podem empitjorar, això sí... i vaja si ho fem! Felicitats per les fotos i una abraçada. Salut!

    ResponderEliminar