Mal orache

Este mal orache que fa dimpués d'ixa leixana semana que pasemos calor, fa que no i haiga guaires oportunidatz de quitar la camara. Pleve, truena, fa frío, bufa l'aire... ye primavera en la montanya. Encara que la primavera pareix que viene tardana, es caixicos, albars, es faus que trobamos per abaixo ya han feto fuella e i hai una color verde preciosa, se ademés le anyadimos las boiras que s'agarran ta las montanyas e es ríos que baixan plens d'augua pos fa goyo de veyer l'anvista.
Ademés voi de fayena dica el cuello, e poco me vaga d'adedicar-me a's míos hobbies: entre el treballo per lo que cotizo, es treballos que tiengo per es que no cotizo (ni cobro he he) e estar-me con la nin·na tiengo el blog a l'abandón. Con tot e con ixo ayer podié salir con la filla un ratet, e la camara se'n venió con nusaltros. Era s'empenya en pretar el botón, asinas que foi la compo e dimpués sale como quiere, perque u mueve el tripode, u la camara u que me sé yo.
Estas dos primeras son presas de mediodías en l'Entremont, entre es embalses de Lo Grau e Mediano, pa bien u pa mal, la responabilidat ye mía:
Per la Tierra Baixa, la primavera va més abanzata que per aquí alto, ya se i vei qualque orella d'onso, e ye tot plen de flors:


Aquí tenetz ixas fotos fetas a medias, se son bien el merito ye pa la filla, e se son mal las culpas pa'l pai.
Una margarita:

E l'anvista dende el Plan, i hai un contraste de luces brutismo:
Au, salut.