Dimpués de plever

Esta semana pasata ye estata de tronar de mediodías e de tardes. Bien se vale que i hai ratos que se'n deixa e que puedo sacar a'l borche chicot (la gran viene quan quiere) a pasiar-lo per Picaruela. L'altro día me i llevé la camara (ya tenebe mono) e mientres el nin·no dormiba, yo ibe fendo qualque foto. Las condicions de luz no yeran las millors (e llevabe el polarizador, que siempre quita bell paso de luz), e ademés habié a fer-las a pulso, asinas que tiré de sensibilidat, per ixo i hai tanto ruido. Ya perdonaretz :-)
El mundo d'es cucos, cuquetz e cuquetas ye desconoixito de tot pa yo, mira que n'i hai, pero me'l paso de pistón veyendo-los.




E tamién bell par de flors de carronera que encara teneban bel·la gota d'augua.


Au, salut.

El pavo

Dimpués d'ir cruzando diferents informacions (perque dengún no suelta parola) e de patiar-me una zona concreta de la montanya, per fin un día trobé es sinyals d'es pavos (las suyas cagatas, principalment) e ya no quedó soque amaitinar e ir ta'l puesto concreto pa aconseguir una foto d'el pavo montesín (Tetrao urogallus aquitanicus). Espero, per lo bien d'el pavo e d'es que vivimos en la montanya, que el decreto que quiere fer el Gubierno d'Aragón con la FCQ (¿ya se les va a rematar el chollo d'el trencauesos?) no vaya entadebant.
Aquí tos deixo la foto d'este precioso animal, en queda pocos, pero como fayan el que pretenden, cuento que en quedará menos, pero de seguras que meten a la chent de la montanya contra l'animal, que no tiene culpa de cosa (no pas como bell politico e bella fundación).

He d'agradeixer a dos amigos la suya colaboración pa poder fer la foto. Gracias.

Os d'Alquezra, mala cabeza

Ya perdonaretz per l'abandonato que tiengo el blog, pero ye que no me vaga de cosa: entre el treballo e es zagals ni an puedo salir un ratet ta la montanya. E ya perdonarán es d'Alquezra per haber titulato la entrata asinas, pero recuerdo ixa frase d'el libro de mazadas d'Arnal Cavero, ilustre fillo d'ixa villa (¿en ye, de villa?, quemisió).
Pero hue somos baixatos a pasar el día t'Alquezra. Per cada vegata me fa més goyo ixe lugar, e ademés en estes días la carretera de L'Anínsa enta Alquezra ye impresionant. Tot ye verde e vida mires t'an que mires: es campos de trigo, las fuellas nuevas d'es caixicos, es ababols, las diferents flors, es paixariquetz... Pero no he puesto fer garra foto mientres iy'ibe, perque se no no i serí arribato nunca. Pero como no ibe solo, pues entadebant, e ya vendrá primaveras millors.
A la fin no he feto fotos soque en·no lugar, que el han sabito conservar muit pincho, mismo la obra nueva. I heba una pila de turistas, més que no en·n'a montanya, u a'l menos en la valle Bielsa.
Per cierto, que quan i soi arribato i heba una colla d'hombres mosquiando en un bango debaixo d'una olivera, e un d'ers, el més gran, encara charraba qualque coseta en aragonés.
Bel·la foto d'el conchunto dende la Colechiata:
¿Quál tos fa més goyo de las tres?
E el castiello, orichen d'el nombre d'Alquezra (arabe al qasr, `castiello´):
E ya la zaguera dende la plaza, con la colechiata e el castiello:
Me faría goyo de tornar-ie de nuet e fer una panoramica nocturna. Ya se veyerá. Au, dica la proxima, que quí sabe quán será.